Dordrecht
07 t/m 09 augustus 2020
Vrijdag 7 augustus: 32 graden.
 Na de lunch reden we aan naar het Postillion hotel in Dordrecht, het ging sneller dan verwacht en om 14.00 meldden we ons bij de receptie van het hotel.
Mooie kamer op de 1e verdieping met een uitzicht van niks. Maar goed, daar kwamen we ook niet voor. Er stond bij binnenkomst een prosecco voor ons klaar, dus eerst maar even proosten op een paar fijne dagen.
Foto 
We fietsten naar het centrum van Dordrecht, toch nog zo’n 6 km. We zouden de hofjes gaan bekijken. We stalden onze fietsen in de stalling onder in het voormalige V&D gebouw en zetten ons neer, in de schaduw van een grote boom, op het terras van “In de Vergulde Lampet” om eerst wat vocht tot ons te nemen.
 Daarna begonnen we aan de “Hofroute”. Vanaf het terras liepen we de Blindenliedengasthuissteeg in, langs de voorkant van het eetcafe welke een Dordtse trapgevel heeft. In de Cordonband van dit cafe stond een hoofd wat, naar men zegt, sprekend zou lijken op prinses Beatrix. Wij zagen dit er niet aan af.
Via de Lutherse kerk en de Vriesestraat, een bekende winkelstraat, kwamen we bij het van Slingelandthof; dit Hof stamt uit de tijd dat de overheid nog niet voor de armen zorgde. De kerken deden dat. Dit hof is het oudste hof van Dordrecht.
Daarna kwamen we bij de Lenghenhof-Regentenhof. Het hofje werd genoemd naar de koopman en reder Gijsbert de Lengh. De regentenkamer is nog geheel intact.
Verder liepen we door de Museumstraat naar het “Arend Maartenszhof” waar op de timpaan geschreven staat: naeckt kom ick en naeckt schydde ick. Dit Hof is gesticht voor behoeftige vrouwen en weduwen van soldaten. Ook hier is de regentenkamer nog in originele staat.
Even verderop in de Museumstraat staan 2 huizen met Dordtse gevels. Ze zijn op de vlucht gebouwd dus hellen zij bewust iets naar voren. Men meent soms dat het hijsen van goederen door de schuinstand gemakkelijker is.
Verder zagen we o.a. de Kloostertuin, een oase van rust in de stad, het Statenplein met fraaie gevels, de Berckepoort een reusachtig huis dat destijds werd bewoond door wijnkopersfamilie De Berck.
Het poortje van het Oude Vrouwenhuis heeft een spreuk van Jacob Cats boven de deur.
 Foto
SIET HIER WERDEN ONDERHOUWEN
OUDE, KOUDE, SWACKE VROUWEN.
TROTSE VRIJSTERS, FIERE JEUCHT,
SIET HOE DAT JE WERDEN MEUCHT.
 De Hofstraat is na het plaatsen van diverse gevelhuisjes een Anton Pieckachtig straatje geworden.
De Statenzaal in het Hof was gesloten, daarna liepen we weer de Voorstraat op richting Wijnbrug.
Daar liepen we niet overheen maar onderdoor en konden vanaf hier zien dat het Scheffersplein in de verte een brug is.
De naam van het huis waar we onderdoor liepen, terug naar de Voorstraat, is de “donkere Steiger”.
We vervolgden de Voorstraat en kwamen op het Scheffersplein terecht waar we een tafeltje uitzochten en ons lieten verwennen met een drankje en heerlijke salade.
Op dit plein staat een standbeeld van Ary Scheffer.
Later op de avond de fiets uit de stalling gehaald en terug gereden naar het Postillion hotel. Hier genoten we eerst op onze kamer van de airco, heerlijk fris. Daarna hebben we het terras opgezocht, dat aardig vol zat, voor een drankje.
Een mooie maar ook vermoeiende dag geweest.
Lees voor meer informatie de uitgebreide beschrijving »
Foto's »
Zaterdag 8 augustus: 34 graden.
 Na een uitgebreid ontbijt de fietsen op de auto geladen en naar “de Kop van het Land” gereden. De auto geparkeerd en met de fietsen staan wachten voor het pontje. Op het pontje moesten we mondmaskers dragen (openbaar vervoer); dat was me even heet. Aan de overkant meteen afgedaan, ons goed ingesmeerd en op weg naar het MuseumEiland.
Een heerlijk windje hing om ons heen en het was heel rustig. Veel groen, veel water. Bij het Museum koffie gedronken. Gerard had een knooppuntenroute uitgezet.
We zagen veel watervogels, veel bosschage en lage begroeiing. Ook veel boogbruggen waarover ik met gemak heen kon fietsen. Voor Gerard lag dat iets anders. Daarnaast gemaalmolens.
Het was bloedheet. Filmpje »
 We weken even af van de route en namen een pauze bij de Seleviahoeve. Iets gegeten en gedronken. Overigens kwamen we ook een camping en vakantiehuisjes tegen. Vanuit de hoeve reden we richting Werkendam en daarna namen we de route langs de Merwede.
We namen het pontje weer terug, laadden de fietsen weer op en terug naar het Postillionhotel.
Heerlijk die frisse kamer, even liggen op bed duurde wel een uurtje. Daarna iets gedronken bij de bar.
Het diner bestond ’s avonds uit avocadosalade, runderspies met wedges (soort gebakken aardappelen) en een chocolademousse. Alles goed verzorgd.
We hebben het terras niet opgezocht, binnen bij de bar, in de airco, was veel aangenamer.
Foto's »
Zondag 9 augustus, nog steeds heet.
 Uitgebreid ontbeten en daarna uitgecheckt, de koffer in de auto en met de fiets naar Dordrecht. Vandaag zouden we de Havenroute doen, dus op weg naar de Grote Kerk in Dordrecht, het startpunt voor vandaag. De Grote Kerk (of onze Lieven Vrouwenkerk) is een kruisbasiliek in Brabants gotische stijl, met een onvoltooide toren.
Aan het einde van de haven, bij de draaibrug staat een typisch huisje, het zakkendragershuisje. De bel waarmee de zakkendragers werden opgeroepen hangt er nog. Het huisje aan de andere kant van de brug is een voormalige werkruimte van de Dordtse dichter/schrijver Kees Buddingh. De Leuvebrug zelf wordt opgesierd met beeldhouwwerk van de Amsterdammer Hildo Krop.
 Fietsend over de Pottenkade, vroegere marktplaats voor graan en potten, kwamen we bij het geboortehuis van de gebroeders Johan en Cornelis de Witt.
Het Dordtse stadhuis was van oorsprong een vleeshal en werd later verbouwd in een neo-klassiek monster. Tijdens een restauratie eind 18e eeuw werden een aantal Middeleeuwse fragmenten weer in zicht gebracht.
Op de Visbrug hadden we mooi uitzicht op het Stadhuis en aan de andere kant op de huizen van het Scheffersplein. Hier staat een standbeeld van de gebroeders de Witt.
Vanaf de brug ook een mooi uitzicht op het huis “de Gulden Os”, nu bibliotheek. Op het Scheffersplein staat het beeld van Ary Scheffer. Dit beeld werd door een leerling van hem gemaakt. Men kan onder dit plein doorvaren. Dit plein is bijna helemaal in beslag genomen door de horeca.
Van hieruit fietsten we over de Wijnstraat, waarin mooie gevels te zien waren, naar het Groothoofd. Deze poort stond jammer genoeg in de steigers. Hier maakten we een stop voor koffie. Prachtig zicht op het water met watersportliefhebbers en ander nautisch verkeer.
Dan op naar de Damiatebrug, een dubbele ophaalbrug. 2 Jaar na de bouw stortte de brug in en weer 2 jaar later was de brug hersteld en tot op heden doet deze brug nog steeds dienst. De brug staat op de monumentenlijst dus eventuele stadsvernieuwers krijgen geen kans.
 Deze brug overgestoken en staande op de Wolwevershaven zagen we aan de overkant een oud pakhuis van Oldenburg, bouwstijl classicisme uit 1658 met prachtige rode raamhorren.
Halverwege de kade torent het pakhuis Stokholm boven alles uit. De zakkendragers in de 16e eeuw sjouwden mudzakken graan van ’s morgens half vijf tot ’s avonds acht uur de zes etages op en neer!! Daar hoef je tegenwoordig niet om te vragen. Aan het eind van de haven staat Vlak 2 met vadertje tijd in de top. Het interieur bevat beeltenissen van hervormers: Calvijn, Luther, Huss en Wickliff.
Aan het eind van de haven staat het schroevendok; in 1928 ontwierp ketelmaker Straatman voor zijn bedrijf een dokje om op eenvoudige wijze schroef en roer te kunnen repareren. Het dokje wordt nog steeds gebruikt.
Tegenover het schroevendok is het huis met de hoofden te bewonderen. Dit was het woonhuis van steenhouwer Gilles Huppe, hij versierde zijn huis met alle mogelijke beelden. Tegenwoordig is het een eetcafé.
 Op de hoek van van de Nieuwe Haven nog even gezeten voor een drankje en daarna kwamen we terug bij de Grote Kerk, die nu open was. Dus even het interieur bekeken.
Een enorme ruimte met kroonluchters, diverse orgels waaronder een Bachorgel, enorme preekstoel, kleine kapellen aan de zijkant, imposante graven.
Vroeger werden de rijke mensen met veel praal en pracht begraven onder de kerkvloeren. De grafstenen, in de vloer, lagen los en hadden hijsgaten om de steen te lichten en familieden erbij te plaatsen. Deze gaten en open naden brachten vieze lucht in de kerk; hier komt de naam “rijke stinkers” vandaan.
Lees voor meer informatie de uitgebreide beschrijving »
Foto's deel-1 »
Foto's deel-2 »
Teruggefietst naar het Postillion hotel, de fietsen opgeladen en zo redelijk op tijd naar Eindhoven gereden. Weinig verkeer dus een snelle rit naar huis.
Weer genoten van een paar hete, mooie en interessante dagen.
Irene |
