De koers werd dit jaar dus niet naar Noord-Holland uitgezet, maar naar Zuid-Frankrijk. We doen dit weer op ons gemak. Onderweg kijken we nog naar mogelijkheden in de Auvergne, maar dat viel een beetje tegen. Daarom doorgereden naar een bekende bestemming.

We vinden een mooie plek op camping Mas de Rey. Die kennen we nog van vroeger en is er alleen maar beter op geworden. Leuk zwembad erbij en andere prettige faciliteiten zoals, een klein winkeltje, bescheiden restauratiekaart.

We maken nog een fijne wandeling in de omgeving naar Arpaillargues, waar we heerlijk op een terrasje kunnen zitten.
Verder bekijken we Uzès wat uitgebreider en bezoeken ook het kasteel van het eerste Duché de France.

Verder ondernemen we geen spectaculaire tochten, bijzondere bezoeken, opvallende activiteiten of het moet het Fête du Rouget in Sernhac zijn. Daar treedt een seniorenbandje op met de intrigerende naam “Le Dernier ferme la Porte”.

Na een kleine twee weken is het weer tijd om naar huis te rijden. Dit keer voornamelijk over de autoroute.

De bedoeling was om dit jaar in Nederland te blijven. Irene wilde wel weer eens naar de omgeving waar ze vroeger op vakantie was geweest.

Maar voor de manier waarop wij kampeervakanties willen houden heb je absoluut mooi weer nodig. Dat is in Nederland helaas meer uitzondering dan regel.

Het werd toch weer Zuid-Frankrijk. Naar Uzès, een omgeving die we goed kennen. We weten wat ons daar te wachten staat en dat is prima voor de relaxvakantie die we dit jaar willen houden.